-
1 lico
n.1. lit. (= twarz) face.2. bud. face.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > lico
-
2 lico
lico [liʦ̑ɔ] nt -
3 lic|o
n 1. książk. (twarz) face rumiane lico a ruddy a. florid face- łzy płynęły jej po licu tears ran a. flowed down her face a. cheeks2. (powierzchnia) face, front- lico siekiery the face of an axe3. Budow. (wall) face- □ lico skóry Przem. the grain (of leather)The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > lic|o
См. также в других словарях:
lico — n I; lm M. licoca, D. lic 1. książk. «twarz, oblicze; policzek» Pogodne, rumiane lico. Łzy płyną po licu. A chociaż wiekiem od młodej jutrzenki pod lat niewieścich schodziła południe, oboje: dziewki i matrony wdzięki na jednym licu zespoliła… … Słownik języka polskiego
ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… … Słownik języka polskiego
